Daar wordt aan de deur geklopt

Wanneer het ouderwets heerlijk avondje is gekomen, maken we het ondanks de donkere dagen gezellig met elkaar. We zoeken elkaar op, er is zoetigheid, kinderen zingen liedjes en we zitten bij het vuur. Dan wordt er aan de deur geklopt…. Vol enthousiasme rennen de kinderen naar de deur: Sinterklaas! Ook al weten we niet veel van deze vreemde man, hij is welkom om binnen te komen met zijn Pieten. Ze brengen pepernoten, cadeautjes en gezelligheid mee. We oordelen niet over hoe Sinterklaas eruitziet, wat hij wel of niet zegt en doet. We vertrouwen op zijn goedheid en zijn vriendelijkheid.

De nieuwsberichten liegen er niet om. Spanningen binnen het OV, supermarkten en binnen de zorg lopen op. Het aantal geweldincidenten nemen toe. Intimideren, agressief gedrag vertonen verbaal en non-verbaal, een korter lontje hebben, uit frustratie en wanhoop laten mensen zich soms van hun slechtste kant zien. Het is begrijpelijk dat we het soms zat zijn; het leven is niet altijd makkelijk en zeker nu niet. Misschien behandelt de ander je niet juist of word je benadeeld en overkomt je iets vreselijks, dat betekent niet dat we het recht hebben om een ander geweld aan te doen. Een mooie uitspraak vind ik die van Steve Maraboli:

‘Just because your pain is understandable, doesn’t mean your behavior is acceptable’.

Het lijkt wel alsof we niet meer vertrouwen in de goedheid en vriendelijkheid van elkaar, net zoals we vertrouwen in Sinterklaas. We krijgen hier ook niet altijd de goede voorbeelden in te zien, zoals de president van de VS die één en al achterdocht is. Hoe kan een land in vrede leven, als een land geen vrede heeft met zichzelf? En zo is dat ook bij onszelf, hoe kunnen wij in vrede zijn met de ander, als we niet in vrede zijn met onszelf? Luister eens goed naar jezelf en wat je nodig hebt. Als we inzien dat we allemaal lijden aan angsten, onrechtvaardigheid en ongelijkheid, zien we dat we niet de enige zijn die lijden. Zo ontwikkelen we mededogen en ‘kindness’. We hebben oog voor elkaar en we beschuldigen elkaar niet. Dat zou de ideale wereld zijn, een wereld waar we uitgaan van de goedheid van de mens.

‘Kindness is the language which the deaf can hear and the blind can see.’ Mark Twain

We hebben ‘kindness’ nodig als tegengif voor geweld en haat. Het is de taal die we allemaal kennen maar we moeten onze ‘kindness’ wel voeden. Soms, in onze drukke levens worden we in beslag genomen door alles wat we moeten doen, onze dilemma’s en onze uitdagingen. We vergeten dan tijd te maken om stil te staan, te voelen hoe het echt met onszelf is en te zien dat de ander ook lijdt. We kunnen ‘ik tegen jou’ veranderen in ‘wij’. We kunnen geloven in elkaars goedheid, net zoals we geloven in de goedheid van Sinterklaas.

Weekopdracht

Neem deze week een reflectiemoment. Vertrouw jij in de goedheid van jezelf? En in de goedheid van de ander? Bouw jij bruggen? Of bouw jij muren om je heen?